De geschiedenis van de achtbaan

 
Op geregelde tijdstippen publiceert ThemeParkVision een artikel uit een vorige uitgave van Achtbaner, het tijdschrift van de Rollercoaster Friends.  Bij deze laten we dus weten dat de Friends veel meer inhoud te bieden hebben dan louter roller coaster ritjes maken.  Je leert er een pak van.

1. Oorsprong: van slede tot rollercoaster

15e Eeuw - In Rusland worden met ijs bedekte houten constructies gebouwd waarop men met een slede naar beneden glijdt.  Door de grote populariteit van deze glijbanen worden er steeds grotere en betere gebouwd.
Bumps worden toegevoegd, hellingen gedecoreerd etc.  Rond 1784 worden voor de mildere zomermaanden wieltjes aan de sledes bevestigd, waardoor de attracties nu heel het jaar door geopend kunnen blijven.  Soldaten van Napoleons' leger nemen het idee over bij hun terugkeer naar Frankrijk.  Waarschijnlijk komt de naam "Montagnes Russes" hiervandaan.  Ook de Angelsaksen noemen deze attractie "Russian Mountains".

In 1804 is de eerste Franse achtbaan een feit.  Ook hier houd het volk van deze vorm van vermaak.  Frankrijk is in die tijd de "place to be" inzake achtbanen.  Het Russische idee wordt alsmaar geperfectioneerd en in 1817 wordt "Les Montagnes Russes" te Belleville de nieuwste veilige coaster.  Wieltjes houden de trein aan het spoor vast.  Door de nieuwe techniek haalt deze coaster een snelheid van maar liefst 64 km/uur.

Uiteraard is dit fenomeen Noord-Amerika niet ontgaan en wordt er de eerste coaster, de Mauch Chunk Gravity Railroad gebouwd.  Eigenaardig genoeg is dit tevens de langste die ooit gebouwd is.  Deze spoorlijn werd gebouwd om steenkolen van de mijn naar de haven van Lehigh Canal te vervoeren.  De hellingraad van 1,5° zorgde ervoor dat het treintje, zuiver door de aantrekkingskracht, op een 30-tal minuten de rit bergafwaarts deed.  Ezels trokken in enkele uren de trein weer naar boven en mochten op een speciale wagon telkens de rit naar beneden terug meebollen.  Eén peroon maakte telkens de rit mee om het remsysteem te bedienen.  Tegen 1844, en om de capaciteit te verhogen, werden 2 hellingen bijgebouwd waarlangs de treintjes nu mechanisch naar boven getrokken werden.  De spoorlijn vormde nu een volledig gesloten parours in achtvorm van maar liefst 29 km lengte.  Tegen 1872 wordt een nieuwe spoorweg dichter bij de mijn gebouwd waardoor de Gravity Road overbodig wordt.  Om toch nog geld binnen te brengen wordt geprobeerd om, tegen betaling, passagiers de rit te laten meerijden.  Een nooit gezien succes is het gevolg.  Twee jaar later, in 1874, telde men reeds 35.000 bezoekers, wat de Gravity Road de 2e populairste bestemming in de Verenigde Staten maakte, na de Niagara Falls.  Tot in 1938 kon men van deze attractie genieten, welke maar 35 km vrwijderd is van het huidige Dorney Park in Allentown (Pennsylvania).  In 1976 werd dat wat van de Mauch Chunk Railroad overbleef, geklasseerd als historisch monument.

In Frankrijk blijft men niet bij de pakken zitten en in 1846 gaat te Frascati Gardens de eerste looping coaster open.  Vele ongevallen en technische problemen zorgen ervoor dat deze coaster geen lang leven gegund is.  Frankrijk ken een terugval inzake populariteit en de Verenigde Staten nemen de fakkel over. 

In 1884 wordt er de eerste, volledig voor publieke doeleinden bestemde coaster, gebouwd.  Het begin van een nieuw tijdperk is aangebroken.

Pascal Liesenborghs, Rollercoaster Friends

 

2. USA goes crazy

3. Hoogtepunt en verval 

4. De Coaster-renaissance

5. De nieuwe generatie (begin jaren ‘90)