<-- Vorige

Toen ik ver genoeg verwijderd was van het gegrom en gesnauw in de verte, nam ik de tijd om even op adem te komen terwijl ik het prachtige geschenk van Nazeer bekeek.  Ik was ervan overtuigd dat ik oznder zijn "Ankhinator" nooit zo ver zou zijn geraakt.  En hoeveel verder moest ik eigenlijk nog?  Ik was ontzettend moe en volde me plotseling slaperig worden.  Was mijn slaperigheid te wijten aan vermoeidheid of was ze het gevolg van de twee lichtpunten die hypnotiserend heen en weer bewogen voor mijn ogen?  Slechts met grote moeite slaagde ik erin om weg te kijken, en pas naedat ik iets boven me volde bewegen, was de betoevering voorgoed verborken. 

De twee lichtpunten waren in werkelijkheid de ogen van een reusachtige cobra!  Het sisende monster was uit de zijkant van een ruïne gekropen en stond met heen en weer bewegende, verbrede nek klaar om mij aan te vallen.  Het glanzende opgerolde lichaam van de slaang vulde de hele kamer en wriemelde zich langzaam rond en over de oude vervallen zuilen. 

Terwijl ik langzaam achterwaarts lopend probeerde weg te geraken, voelde ik plots de hete adem van een tweede nog grotere cobra in mijn nek.  Ik moest zo snel mogelijk uit de buurt van zijn giftanden zien te komen!

--> Vervolg