<-- Vorige

Ik dwaalde door de donkere spelonkenn.  De Ankhinator hield ik in mijn vooruitgestrekte hand als een soort bescherming tegen de mij omringende schaduwen.  Het gevoel verdwaald te zijn vevulde mijn hart met angst.  Pure angst.  Had ik me in deze grotten en spelonken verder gewaagd dan zelfs de oude Egyptenaren hadden gedurfd ?  Zou ik de weg terug nog kunnen vinden ?

Voor mij ontdekte ik inscripties op de muren.  Het waren hiërogliefen!  De gedachte dat hier ooit mensen geweest waren, luchtte mij een beetje op.  Misschien was ontsnappen uit deze onderaardse gangen dan toch nog mogelijk.

Ik begon koortsachtig de Oudegyptische teksten te ontcijferen, op zoek naar een kaart met daarop een uitweg.  Hoe dwaas was ik toch!  Wat had ik dan verwacht?  Dat er tussen deze 3000 jaar oude geschriften een "X" zou staan met daarnaast de vermelding "u bevindt zich hier" !? 
De hiërogliefen bevatten geen instructies en ook geen plan, maar wel de onheilspellende boodschap dat ik "verloren" was.  Alsof ik dat zelf nog niet wist! De tekst was eerder figuurlijk.  Ik leerde dat ik het domein van de "verloren zielen" had betreden.  Ik was met andere woorden zelf een "verloren ziel". 

Hiervan werd ik bepaald niet vrolijker!  En alsof dat alles nog niet erg genoeg was, bevond zich boven de hiërogliefen de afbeelding van een afschuwelijke driekoppige jakhals die in de tekst werd omschrevn als de "verslinder van verloren zielen".

"Zou de 'verslinder van verloren zielen' ook verloren gelopen zijn ?", dacht ik bij mezelf. 
Net op dat moment hoorde ik een diep grommend geluid achter me opstijgen. Ik draaide me héél langzaam om.  Vanachter de rotsen doemde de levende incarnatie van het op de hiërogliefen afgebeelde monster voor me op!  Grommend en grauwend met ontblote tanden, hapten de drie koppen in mijn richting terwijl ik langsheen het monster probeerde weg te vluchten.  Opnieuw gebruikte ik mijn Ankhinator in een poging om dit duivelse schepsel uit de verdoemde Egyptische onderwereld te verslaan!

--> Vervolg