Woensdagavond, omstreeks 18u30, werden wij samen met een hele bende andere genodigden verwacht aan de hoofdingang van Phantasialand, want vandaag is het wachten eindelijk afgelopen! Het meest gevolgde en mysterieuze project van 2016 werd officieel geopend en wij mochten hierbij zijn.

Het was werkelijk een project om je vingers bij af te likken: van een mysterieuze en nietszeggende bouwput, tot een geheel nieuwe themazone met twee achtbanen. Wie had dat gedacht enkele jaren geleden toen de eerste delen van de voormalige 'Silbermine' werden ontmanteld voor de bouw van Klugheim? In dit sfeerverslag nemen wij jullie mee terug naar de persopening van het nieuwe Klugheim in Phantasialand!

De zone

Na even aan te schuiven om onze badges te ontvangen, mochten we ons in het park begeven om onze weg te vinden naar Klugheim. Doorheen je wandeling heb je eigenlijk geen idee waar Klugheim zich bevindt, tot je het Mexicaans themagebied betreedt. Na de opening van Chiapas in 2014 moesten wij hier neerkijken op een houten schutting zodat we geen enkele glimp konden opvangen van wat er achter de panelen te gebeuren stond. Maar nu waren deze dan eindelijk weg... en wat een geweldige eerste indruk! De gigantische rotswand is nog gigantischer wanneer je er effectief naast staat. Het gebied gaf ons met zijn eerste indruk al onmiddellijk kippenvel, en dit was dan nog maar het begin!

Je ogen worden gewoon elk moment overprikkeld. Elke hoek, elk huisje of elk stukje track spreekt ons aan! Hoe dieper je jezelf in de zone begeeft, hoe minder je het besef hebt dat je eigenlijk in Phantasialand rondloopt. Je wordt gewoon zo overladen met alles wat rondom jou afspeelt. Eerst loop je door een gigantisch bergenmassief, waarna je terechtkomt in een donkere tunnel. Eens je hier uit bent gewandeld, kom je terecht op het dorpsplein van Klugheim, wat een en al sfeer uitademt! Ook hier krijg je maar niet genoeg van wat er eigenlijk allemaal rondom jou gebeurt. Plaatselijke bewoners van het dorpje zorgen voor de nodige bedrijvigheid en hilariteit, de diverse horecapunten (een taverne, een pannenkoekenhuisje en meer) verspreiden een heerlijke geur en om de minuut zoemt er muisstil (zonder het geroep van inzittenden meegerekend) een treintje over én onder jou heen.

Je kan het al raden: ook in deze zone doet Phantasialand waar zij toch duidelijk goed in zijn: ontzettend veel kleine paden verspreiden in een ontzettend kleine oppervlakte. Ook zijn de paden best smal, met uitzondering van het dorpsplein, wat dus blijkbaar een soort trademark wordt voor het park. Zorgt dit al snel voor een druk gevoel? Dat wel, maar het heeft écht wel iets apart. De kleine paden zorgen er ook voor dat er overal wel iets anders te ontdekken is en maakt het mogelijk om in elke zone van Klugheim een andere sfeer te ontwikkelen. Hoe duister de inkomstpoort is nabij Chiapas, hoe heerlijk gezellig het dorpsplein is. Wat ons ook onmiddellijk opvalt, is hoe dicht je bij de track van Taron kan komen! Als je een high five zou willen geven aan enkele inzittenden (afrader wel), moet je er echt niet al teveel moeite doen. Enerzijds kan je denken dat dit niet echt heel veilig kan zijn, kwestie dat wij allen wel weten dat sommige mensen vreemde beslissingen maken zo dicht bij achtbaanspoor (zoals die high five, echt sterk af te raden dus). Desondanks doet dit echt wel veel extra aan de sfeer. De trein komt zo dichtbij, dat de kracht waarmee hij door zijn baan scheurt jou onmiddellijk een adrenalinestoot geeft!

Raik

Een korte openingsceremonie later, werd de zone officieel geopend voor het publiek. Maar zoals enkele anderen stonden wij niet te wachten aan de poort van Taron, maar aan zijn kleiner broertje Raik. Raik is dan ook een Junior Boomerang Coaster van Vekoma, wat resulteert in maar één enkele trein op de baan, in vergelijking met de vier (!) treinen op Taron. Raik is dus zeker geen capaciteitsmonster zoals zijn grotere broer een beetje verder. Desonanks bleek deze 'tactische' keuze toch niet zo slim, gezien Raik pas een half uur later zijn deuren opende die avond. Raik zijn ingang ligt een beetje verscholen, zeker in vergelijking met de inkom van Taron. Toch heeft het park alles gedaan om deze baan mooi te laten opvallen tussen al dat staal.

Raik heeft een best grote wachtrij voor dergelijk kleine achtbaan. Staat deze wachtrij vol, dan verzekeren wij je dat je hier toch pittig lang voor zal mogen wachten. De wachtrij zelf is kort gezegd 'mooi'. Niets wereldschokkend, het is meer de gehele zone dat je meeneemt en het is niet dat de wachtrij zelf opvallende thema-elementen heeft. Het station van deze familie-achtbaan is dan wel weer echt prachtig en uniek gemaakt. Met bewegende elementen en opzwepende muziek brengen ze je alvast in de stemming van de baan. De rit zelf is fantastisch voor kinderen: veel spannende momenten, maar niet al te intens. Is het dan het wachten waard? Met kinderen zouden wij deze baan sowieso aanraden. Toch een te lange wachtrij? Niet getreurd, de baan heeft een singleriders wachtrij! Hierbij vul jij de lege plaatsjes in de treinen op. Als je alleen bent, is dit dan ook zeker aan te raden!

Taron

Net als Raik, heeft ook Taron een heel sprekende inkomspoort. En ook net als zijn veel kleinere broer, heeft Taron bij de inkom een single riders line. Pluspunten dus! De wachtrij van Taron bevat ook geen spectaculaire indoorstukken, maar deze heeft dit ook niet echt nodig. De gigantische stalen spaghetti boven je hoofd geeft je genoeg kijklust tijdens het wachten. Ook kijk je in de wachtrij naar een gigantisch berg aan thematisatie, waardoor het wachten echt geen straf is. Net als Raik is het station van Taron erg impressionant! Geluidseffecten, het thema, weer die geweldig opzwepende muziek als een trein vertrekt... Heerlijk dit! Misschien ook interessant om te vermelden is dat zowel Raik, als Taron, nabij het station een afsplitsing hebben in de wachtrij: een wachtrij voor de eerste twee stoelen vooraan, of al de andere plaatsen in de trein. Je kan dan kiezen of je vooraan in de trein wilt zitten, resulterend met een veel grotere wachttijd. Taron maakt ook gebruik van twee stations, waarbij je een afzonderlijk laad- en losstation hebt (eenzelfde systeem als het station van 'Blue Fire' in Europa-Park).

Zoals wij al eerder vermeldden, start Taron met erg opzwepende muziek (wat wij in datzelfde park ook al kennen van bij Black Mamba). Na een bocht word je tot stilstand gebracht. De muziek rondom jou bereikt bijna zijn climax, en plots word je met een rotvaart door de baan gestuurd. Vanaf dat punt krijg je geen seconde rust! De lancering is érg krachtig, zoals het park had beloofd, en we worden onmiddellijk in een eerste grote bocht gesleurd. Wat daarna volgt, is stevige ejector airtime en hevig smijt- en gooiwerk waarbij je beugel je bijna niet meer kan vasthouden. De rit na de eerste lancering voelde erg intens aan, en voor wij voor een tweede maal werden gelanceerd dachten wij dat het nu wel gedaan zou zijn... Waren wij mis zeg! De tweede lancering voelt nog krachtiger aan dan zijn voorganger en je wordt naar boven gekatapulteerd. Of dat al niet genoeg is, scheer je op dat moment naast een waterval en rotswand! Wat daarna volgt, is het meest geschifte stuk van de baan. Zelfs zo geschift dat je gewoon géén enkel idee hebt waar je eigenlijk bent en wat er met je lichaam eigenlijk gebeurt. Niemand in de trein kan stoppen met schreeuwen of brullen van angst of van plezier. Na bijna anderhalve minuut word je met de nodige kracht volledig tot stilstand gebracht... Het klinkt eerder cliché, maar het woord 'woow' is echt iets dat op dat moment door je hoofd speelt. Terwijl je rustig het station binnenrijdt, probeer je eigenlijk te vatten wat er in hemelsnaam is gebeurd. Het is zo ongelooflijk gestoord, maar ook zo ongelooflijk geweldig. Wanneer je dan je rugzak weet terug te vinden (ook dit is met dergelijk bakkensysteem als in Blue Fire of Pulsar), is er maar één ding dat je denkt op dat moment: nog een keer!

Eindbalans

De zon begroet ons nog een laatste keer met enkele lichtstralen, waarna de nacht valt over het park. Na enkele nachtelijke ritjes, waarbij de gehele zone prachtig uitgelicht is, is het tijd om huiswaarts te keren. Wat Phantasialand heeft weten te realiseren met deze nieuwe zone is bijna onbeschrijfelijk. Persoonlijk vinden wij zelfs dat deze brok tekst echt niet voldoende beschrijft wat het gehele gebied met je doet. Zowel Taron als Raik zijn twee kleppers van banen in hun categorie en Taron behoort zonder al te veel moeite bij de Europese, of zelfs wereldtop! Het gebied laat weer zien wat voor een prachtig en fantastisch park Phantasialand wel niet is en het blijft ongelofelijk dat het park niet zo heel ver weg is van onze contreien. En Phantasialand zou Phantasialand niet zijn zonder alweer begonnen te zijn met een nieuwe bouwput! Kort gezegd: Proficiat Phantasialand, wij kijken uit naar meer!

Exclusief Brakesection Magazine

Wil je meer van onze mening horen over Klugheim? Wil je het verhaal weten achter de gehele zone of interviews lezen met belangrijke spilfiguren binnen dit project? Of meningen lezen over Klugheim van enkele zeer bekende figuren binnen de pretparkenindustrie? Abonneer je dan razend snel voor Brakesection Magazine! In ons volgende nummer trakteren wij jullie op een berg aan informatie en heerlijk leesvoer over het meest gevolgde project van 2016!

***All rights reserved by Pretparken.be***
Tekst: © Tom Bosseloo - Pretparken.be // Foto's: ©  - Pretparken.be