Het was ergens begin oktober 2011 en m'n verjaardag naderde. 18 jaartjes, dat mocht wel eens mooi gevierd worden, niet? Na enkele dagen te plannen had ik gekozen, samen met vrienden en m'n vriendin, om in de herfst naar Duitsland te trekken  om daar wat achtbaangeweld te trosteren. Maar doordat er iemand onverwachts afhaakte door tijdsnood zat ik vast met m'n plannen en kon ik geen enkele weg meer uit. Uit pure miserie probeer je dan toch maar een soort van 'evenementje' op te starten om toch maar iets speciaal te kunnen doen voor je 18de verjaardag. En wonder boven wonder, het had effect. Een kameraad van me had namelijk gemerkt dat op Engels vlak mijn pretparkavonturen zeer mager tot dood waren en hij vond dat daar verandering in moest komen. Na enkele voorstellen van verscheidene tripjes heb ik de knoop doorgehakt en stond het besluit vast: We gaan naar Alton Towers.!

 

Alton Towers, een park dat als 'pretparkfreak' tegenwoordig een must is om bezocht te hebben. Met banen als Nemisis, Air en Oblivion denk je gewoon dat het niet beter kan. We kozen voor een 2 dagen ticket dat we online kochten + een overnachting in het naburige stadje 'Stoke-On-Trent'. Na enkele nerveuze dagen was het dan eindelijk zover. 

 

1 uur 's nachts, een uur dat tussen 'ik wil slapen' en 'ik kan nog eventjes wakker blijven' moment ligt. Voor ons betekende dit: bagage pakken, auto in en weg rijden naar Calais. Daar hadden we om iets na drie de trein die onder de Eurotunnel doorloopt richting Groot- Brittanië. Op tijd aangekomen, met wel kleine oogjes, rijden we de auto op de trein en begint onze tocht onder de grond. Na ongeveer 45 minuutjes rijden ben je terug op het vasteland en kan je weer volop rijden. Woow juist ja, ze rijden hier aan de andere kant, die Britten?! Een van de zoveel rare kenmerken van dit volkje, ze zijn nu eenmaal wat 'specialer' dan de alledaagse Europeaan. Maar ach, laten we verder rijden. Voila, die klok is ook al een uur terug gedraaid, nu kunnen we er helemaal tegenaan! 

Na enkele afritten van andere Britse parken voorbij te rijden, zoals Thorpe Park, LEGOLAND Windsor, Chessington World of Adventures en wie weet wat nog, kwamen we na een dikke vier uur rijden aan op de parking in Alton Towers. Grappig trouwens dat dit mega park zo afgelegen en verscholen zit. Coasterspotting is hier absoluut niet aan de orde, de enigste baan dat je kan zien wanneer je juist op de parking staat, is Air.

 

Ondanks we voor het openingsuur aankwamen, stond er toch al tamelijk wat volk op de parking. Dat beloofde niet veel goeds. Kijk, een monorail! Handig dat deze je naar de ingang begeleid want de afstand van parking tot parkingang is niet mis. Eventjes wachten (ja, nu al een wachtrij) en daar zitten we dan in het treintje. Al een eerste opmerkingspunt: massieve capaciteit heeft dit transport systeem, en dat hebben ze nodig! Er worden zoveel treinen (ik dacht een stuk of 5 -6) 's ochtends al ingezet om iedereen keurig aan de ingang te krijgen. Knap, want we hebben ook eens van parking naar ingang gewandeld en dat was toch een stukje :p. Maar bon, in de trein krijg je direct al mooi zicht op wat je die dag te wachten staat: Air schittert, Nemisis ziet er zeer beangstigend uit, en dan het grote bosstuk. En daar stopt ie dan, nadat deze met een razend snel tempo het spoor heeft afgelegd (nog nooit zo een snelle monorail gehad), juist voor de poorten van het park. Snel dat betaalbewijs binnenbrengen aan een loketje voor onze 2-dagenpas en dan het park in. Nu, dilemma dilemma, wat eerst?? Het ging druk worden, heel druk dus de keuze was moeilijk: OF we nemen de kabelbaan richting Nemisis en Air (die nog 0 minuten aangeven) OF we gaan Thirteen en Rita doen gezien hun capaciteit voor dit park echt verwaarloosbaar is. Een normaal mens zou voor optie twee gaan gezien we wisten van de drukte (en de eerste twee een vele hogere capaciteit hebben) maar ik koos voor optie één, m'n 100ste baan moest een goeike zijn natuurlijk!

 

 

Toen was het nog zo, in de ochtend...

 

 

Dus hup hup naar het station van de kabelbaan, waar doorgaans amper iemand stond. Vreemd, gezien er wel al relatief veel volk rondliep en allemaal in de richting van die twee 'kolossen'. Maar natuurlijk lekker handig voor ons, nog een kans om één van de eerste te zijn natuurlijk. 

En ja hoor, zero people in 'The Forbidden Valley', het themadeel waar deze twee banen liggen. Bij het uitstappen van de kabelbaan voel je direct de 'creepy' sfeer die in deze zone hangt. Fijn gedaan, ondanks dat halloween al gedaan was in Alton Towers. Vlug naar de eerste baan die binnen handbereik lag: Nemesis. Zeer veel over gelezen, gezien en gehoord dus de spanning was te snijden bij het betreden van de wachtrij. De baan oogde al onmiddellijk beangstigend en groot (op zijn manier). Leuk zo vroeg in de ochtend die wachtrij afwandelen, al wou ik er een paar uurtjes later vast en zeker niet staan! Wat een mega wachtrij, gewoon geschift! Maar wij hadden geluk en hadden zelfs een leeg station, heerlijk! Even front plaatsnemen en weg zijn we. Na enkele flinke G's te trekken, eindigen we in de remmen en zat het eerste ritje van het weekend erop. Ik vond het een fantastische baan, al hadden m'n medereizigers een andere mening. De baan was nog niet warmgereden en stond dus nog niet op maximale intensiteit. Dus gingen we later die dag terug komen om dit avontuur nog eens te beleven.

- 99: Nemesis

Eindelijk zie ik hem in het echt!

 

 

Dan was het de beurt aan de iets vrolijkere en elegantere baan: Air. Een geheel nieuwe ervaring voor mij; een vlieghouding in een achtbaan. Hier stond al een iets langere wachtij, althans toch voor frontseat. Vooraan was het blijkbaar de ultieme ervaring, dus waarom dan niet iets langer wachten dacht ik dan. Na een kleine 15 minuutjes wachten (normale wachtrij was 0-5 minuten) was het de beurt aan ons. De zithouding was normaal, de beugels vastklikken was normaal... Floep daar kantelen we dan! Zeer bizzare maar leuke houding die je doorheen de gehele rit aanneemt. Na wat sierlijk bochtenwerk en vreemde elementen (toch volgens het gevoel) kwam deze baan aan zijn einde. WOW is gewoon het best gepaste woord voor deze baan. Niet enkel oogt hij beeldig en schoon, zo rijdt hij ook nog eens. Absoluut dé beste baan van het park voor mij waar nemisis eigenlijk net dat ietsje pietsie lager staat, maar wel verwaarloosbaar. En als 100ste baan een coaster om nooit te vergeten!

- 100: Air

 

 

Kabelbaantje weer in en op naar de volgende bestemming: 'Dark Forest'. In de kabelbaan zie je Rita en Thirteen al mooi staan maar daar vielen onze mond niet van open, maar wel van de wachtrij! Wat was dat zeg, overladen vol was het en het was net 11 uur. Dat beloofde niet veels goeds, maar kom, overslagen die handel en later doen. Dan maar naar de eerste darkride die Alton dichtbij te bieden heeft: 'Charlie and the Chocolate Factory: the ride'. Zag er zeer kinderlijk uit, en dat was het ook. Maar desalniettemin wel mooi gemaakt binnenin. Nu niet om te zeggen van über topkwaliteit, maar wel leuk gedaan. Zeker het laatste deel van de attractie geeft een leuke twist "iets of wat interactie" waardoor dit wel een sterke attractie is. Leuke opvuller en top voor de kids.

Gezien de wachtrij van zowel Rita als Thirteen veel te lang voor me waren zijn we maar richting ingang gegaan. Bij het binnenlopen van de kasteelwanden (wat ik trouwens een schitterend kasteel vind) heerst er weer dat mysterieuze en creepy gevoel. Er was iets donkers aan het kasteel, of zo zag het er toch uit. In de volgende attractie kwamen we meer te weten over 'the Towers'. In Hex nemen ze je mee naar de donkere geschiedenis van het kasteel met een daarop volgende 'sage'. Leuk dat ze hiervoor een sage gebruiken die echt afkomstig is van het kasteel en de buurt. Wat en hoe deze attractie is, ga ik verzwijgen, al kan ik wel zeggen dat het voor mij een topattactie is in zijn soort. Zowel de wachtrij, voorshows als hoofdshow zijn schitterend gemaakt!

 

 

Nabij Hex stond er één van de vele borden van het park die aangaf wat de wachttijden waren, en eigenlijk allemaal te lang voor mij op dat moment (het zal de vermoedheid van de reis geweest zijn). Eentje schoot er tussen uit: 'The Flume'. Met zijn 5 minuten wachtrij de kortste van het moment. Met reden ook, want het was hartstikke koud en de zon liet het afweten. Maar we zouden geen pretparkfans zijn als we niet gek genoeg zouden zijn om van elke attractie, hoe moeilijk ook, te genieten. En dat ook bij The Flume, al had ik de ride zwaar onderschat. Soaked kom je er uit, terwijl de drops maar aan de lage kant zijn. Vrienden en Vriendin gaven de boten de schuld, al zullen het 'de effectjes' wel zijn geweest.

 

Dan maar eten, wachtrijen zien is hatelijk op den duur :p. Nadat we een burgertje met iets vreemds maar lekkers gefrituurd gegeten hebben in Mutiny Bay, begaven we ons naar het volgende themadeel: ' Gloomy Wood'. De wachtrij voor de powerd coaster 'Runaway Mine Train (orgineler kon het niet) stond op 75 minuten, neen danku. Dan Duel maar gaan doen, een Shooter in het gebouw waar vroeger Haunted House verborgen zat. Zeer fijne shooter, komt close bij Challenge of Tutankhamon in Walibi voor mij en haalde net de shooter van Euroapa Park in. Enig nadeel, de wapens zijn zeer vermoeiend omdat schieten vele moeilijker gaat door de spanning die op de trekker staat. Maar in deze darkride zaten zelfs schrikmomenten! Ik vond het gewoon geweldig. Alweer een goede attractie in Alton Towers :D.

 

We kwamen terug in Forbidden Valley en de wachtrij van Nemisis en Air stonden beide op 50 minuten en we hadden deze al gedaan, dus zijn we nog eens naar Rita en Thirteen gaan kijken. Niet de kabelbaan genomen, lag voor de zoveelste maal die dag in storing, maar te voet door de vallei door de mooie tuinen en via een zware berg naar boven om dan terug bij Rita aan te komen. De wachtrijen waren nog groter dan daanet  Beide 80 minuten (?!?), dus dilemma; "welke doen we vandaag?". Thirteen werd het, omdat deze interessanter was om nu te doen. Ongeloofelijk eigenlijk hé, je stapt in de wachtrij in klaarlichte dag, je komt eruit in de pikkedonker. 120 minuten duurde de uiteindelijke wachtrij en vermits het bijna volledig buiten is, helemaal geen pretje. De baan zelf dan maar: nja niet veel op te zeggen eigenlijk. Leuke familiebaan/kiddie met een speciaal element, maar daar blijft het dan voor mij ook bij. Nooit meer doe ik deze met zo'n wachtrij! Niet te doen!

- 101: Thirteen

 

 

De wachtrij van Rita was nog langer geworden en door de frustratie zijn we maar weggestapt. En dan begonnen we ons te ergeren; het park had dat weekend een speciaal evenement waarbij er enorm veel vuurwerk werd afgeschoten (kostprijs per avond: 3 miljoen pond) en was dus tot 21 uur open. Op de site stond uitdrukkelijk vermeld dat alle attracties tot 21 uur open bleven, maar niets is minder waar. Plots worden om half 6 bijna al de wachtrijen afgesloten met als excuus dat het vuurwerk bijna zal beginnen. Ik snap dat je mensen uit een bepaald gebied wilt jagen om iedereen tijdig weg te krijgen, maar dit was gewoon niet leuk. Zelfs eetgelegenheden gingen dicht waardoor bezoeker werden verplicht om aan de inkom te eten. Complete zones waren afgesloten rond 6 uur: Dark Forest, Cloud Cuckoo Land (aka 'kinderland'), The Towers, Adventure Land, X-Setor en Old Macdonalds's Farmyard! Veel dus! Wat open was, was dan ook totaal overbevolkt (neem als voorbeeld Air: ongeveer 150 minuten). Iedereen dat niets wou doen, was genoodzaakt om op het grasplein te staan . Ik heb daar een vies broodje gegeten aan de belachelijke prijs van 5.50 pond (aja er was niks meer open). Na wat slenteren tussen de massa die zich begon op te proppen, zijn we gaan zitten nadenken onze plannen. Het was 6 uur 30 en het park was overbevolkt. We konden OF blijven, vuurwerk kijken en nog proberen iets te doen OF nu al naar hotel gaan uit pure misserie. Maar we ondekten dat er een Sealife center was, dus waarom niet? Stond zeer weinig volk bij, ondanks de 'overpopulatie'. Zeer mooi gemaakt en leuk al die vissen! Er werd toen constant meegedeeld dat het vuurwerk ging beginnen (iets na 7). Vermits we door frustratie niet geinterreseerd waren liepen we rustig in het Sealife center voort.

 

Bij de uitgang kwamen we een wachttijden-bord tegen. "Eeehm ligt dat nu aan mij of staat er nul minuten bij Runaway Mine Train?" was men eerste reactie. Bij het rondkijken viel op dat de massa al bij de vuurwerkplek stond en geloof me, dat was überveel. Niemand van ons groepje had noch de zin noch de motivatie om tussen die hoop te gaan staan, dus zijn we naar de powerd gegaan! 

En ja, gelijk had het bord deze keer, instapklaar was ie. Over het algemeen betreft het een leuk ritje, toch voor een powerd. En de operator liet ons een rondje meer gaan, fijn natuurijk, er stond toch amper iemand. In het derde ritje hadden we schitterend vuurwerk en muziek op de achtergrond. Ik kan geloven dat dat van nabij über prachtig moet geweest zijn, maar de beleving die wij hadden was wel uniek en gewoon zalig.

- 102: Runaway Mine Train

Zalig vuurwerk vanuit een achtbaan!

 

Uit nieuwsgierigheid zijn we naar Forbidden valley getrokken. Het vuurwerk kwam namelijk steeds meer aan zijn einde toe, dus met wat geluk stond er niemand. En ja, weeral geluk, 0 minuten bij zowel Nemisis als Air, beter kan het niet! En wow beide banen in het donker zijn subliem. Nemisis stak er wel bovenuit, zeker omdat hij deze keer wel warm stond. En wat een baan is het dan seg :o! Enorm intens waardoor ik na het tweede element al de kluts kwijt was! Voor mij beter dan Black Mamba qua intensiteit!

 

Het was dan 8 uur, we hadden dus nog een dik uur en alle grote attracties waren terug open. De kabelbaan was dicht, dus als we iets wilden doen moesten we snel zijn. Een B&M die nog mankeerde op het lijstje was natuurlijk de 'val in de diepe put rit', Oblivion! Na wat haasten haalde we het op tijd, wachtrij was nog open en stond op 25-30 minuutjes. Vanop de grond lijkt deze baan onschuldig en lager dan je denkt, maar eenmaal je erin zit is het wat andere "koekenbak"! En de ervaring zelf, wat een rit! Een baan waar ik niet veel van verwachte, maar wat een verassing. Die val is gewoon epischer dan wat dan ook. Ondanks zijn 20 seconde duur is het echt één van de hoofdtoppers van het park. Ik ben alvast een grote Oblivion-fan geworden!

- 103: Oblivion

De val in de zwarte leegte is.... GEWELDIG!

 

Nu was het tijd om maar te gaan slapen, het was een druk dagje geweest.

 

Op dag 2 zijn we vroeg opgestaan. Klaar voor nog een dagje achtbaangeweld, al was het wat minder vandaag. Nadat er op de parking meer volk leek te zijn dan in de dag voordien, viel dat in het park goed mee. Toch hebben we onze voorzorgen genomen. Gezien zowel Rita als Sonic Spinball een lage capaciteit hebben en de wachtrijen om 10 uur al 25 en 45 minuten waren, kochten we een Fasttrack. Dat is eigenlijk zoiets als een Fastpass (zoals in Disneyland Parijs) maar dan, natuurlijk, betalend. Voor 8 pond eentje voor Rita en eentje voor Sonic. Duur, oké is waar, maar is het wel waard...

 

Hup naar de eerste attractie: 'Sonic Spinball'! De wachtrij puilde al buiten de oorspronkelijke dus het maakte me blij dat ik dat ticketje had gekocht. De baan zag er leuk uit en dat was ie ook! Zeer leuke spinner, vele beter dan Dizz in Bobbejaanland. Voor mij staat hij zelfs op gelijke hoogte met de Winja's in Phantasialand. Leuk baantje dus :).

- 104: Sonic Spinball

 

 

Na eerst Oblivion gedaan te hebben (slechts 10 minuten gewacht! - echt een heerlijk baantje), zijn we dan richting Rita gegaan. Ook hier blij dat we dat kaartje hadden want de wachtrij was weer groot. In één keer frontseat gezeten (als je het doet, doe je het goed), en zo benieuwd hoe deze baan zou zijn. En het ging zoals verwacht, leuke launch en tof bochten werk, maar voor de rest niks (toch niet om 2 uur voor te wachten). De Britten zijn precies zot van deze baan terwijl ik het niet veel boeiends vond maar kom :p. Daar gaat dus de laatste baan van het park.

- 105: Rita

 

Random pics:

 

'What lies benith Nemisis 2012...

100ste baantje :D!

 

Alton Towers = Check!

 

Na Rita gedaan te hebben, zijn we naar Katanga Canyon gegaan om daar een uitgebreid pizza- en pastabuffet te verorberen. Tegen dat we klaar waren was het een dikke twee uur en nadat we in het park wat hadden rondgeslenterd zijn we terug richting wagen gekeerd. We moesten op tijd zijn voor de trein dus moesten we wel wat vroeger vertrekken.

 

Algemene conclusie over het park: Steengoed park met veel goede en verbluffende toppers (zeker met hun hoogterestricties). Enige tegenvallertjes waren misschien de overbevolking (lange wachtrijen) en soms de aanpak van het park (die nader inzien wel begrijpbaar was). Natuurlijk was de kostprijs wel hoog (zowel park als horeca). Ben blij dat ik geweest ben en ik aarzel zeker niet om me terug te begeven naar Alton. Voor mij tot nu toe het 2de beste park van Europa :D.

Tot nog eens, Alton Towers!