<-- Terug

Nadat de deuren zich achter mij hadden gesloten, bevond ik mij in totale dusiternis.  Hoeveel kamers had ik reeds betreken?  Was dit de tiende ?  Elfde ?  Twaalfde ?  Ik kon me niet meer herinneren.  Nog angstaanjagender was het feit dat ik niet wist hoeveel kamers me nog restten voor ik een weg naar buiten zou vinden.  Of misschien was er wel helemaal geen ontsnapping mogelijk uit deze onderaardse nachtmerrie !

In de verte hoorde ik een zoemend geluid opstijgen.  Ik wist niet wat het was e ik was ook niet van plan om ter plaatse mijn lot af te wachten!  Ik zocht op de tast verder de weg tussen massieve zuilen.

Het gezoem werd steeds luider.  Plots werd ik vanuit de lucht overspoeld door zwermen grote en dodelijke mestkevers.  Gedurende een fractie van een seconde stond ik als aan de grond genageld.  De licmamen van de kevers deden de duisternis oplichten in een regenboog van felle kleuren.  Op hetzelfde ogenblik kwam mijn Ankhinator op magische wijze terug tot leven.  Het ding leek wel een eigen leven te leiden !  Maar de kevers waren met zovelen.  Zou ik ze wel allemaal kunnen verslaan of zou ik zelf aan hen ten prooi vallen ?

Doorheen de duisternis zag ik het silhouet van een vervallen graftempel voor me.  Ik moest proberen erbinnen te komen om zo te ontsnappen aan de verstikkende vleugels en scherpe scharen van de kevers.  Ik vocht me een weg door de dichte zwermen.

--> Vervolg