Het Deense Tivoli Gardens bij hoofdstad Kopenhagen sluit haar thrillride Vertigo voorgoed. Dat valt te lezen op de officiële website van het park. De attractie die in 2009 door het Italiaanse Technical Park werd opgeleverd werd sinds vijf juli definitief gesloten. Eerder was de 40 meter hoge thrillride al enige tijd niet meer operationeel. Wellicht liepen de herstelkosten voor een defect dermate hoog op, dat het niet meer interessant was om in de attractie te investeren. Hoewel vertigo gebaseerd is op een redelijk courant booster-type-attractie was de thrillride toch uniek. Naast de klassieke draaiarm die met behulp van een tegengewicht de gondel cirkelvormige loops deed afleggen, pimpte Technical Park het concept met enkele verrassende extra's. Bezoekers konden oorspronkelijk tijdens het eerste deel van de rit met een joystick de rotatie van de gondel zelf instellen. Dat kon zowel volgens de draaias in het verlengde van de draagarm, als volgens de as die daar loodrecht op stond. Vooral een positie waarbij passagiers op hun kop de inversies maakten was bijzonder intens. De inwerkende krachten zorgen er dan immers voor dat je bloed naar je hoofd stroomt. Later werd dit interactieve deel vervangen door een automatisch programma.

Tijdens een tweede deel van de rit werd de gondelpositie rechtop en voorwaarts of achterwaarts geörienteerd vastgezet. De draaiarm versnelde tot een indrukwekkende 14,9 rotaties per minuut, wat voor de gondel een topsnelheid van 103,9 km/u inhield. Op dat moment werken krachten tot 5G in op de passagiers. Dat is vijf keer je eigen lichaamsgewicht. Dergelijke hoge krachten komen ook voor tijdens achtbaanritten, maar daar worden ze doorgaans maar een fractie van een seconde aangehouden. Vertigo stelde je er echter bijna een halve minuut onafgebroken aan bloot. Vele pretparkfans omschreven Vertigo als de meest intense attractie die ze ooit beleefd hadden. Tivoli Gardens benadrukte graag dat deze attractie uniek was: het was de enige attractie ter wereld die deze combinatie van draaibewegingen bezat en de draaiarmen konden zowel tegen de klok in als met de klok mee draaien. De stuntvliegtuigmolen werd daarvoor beloond met een European Star Award voor beste Europese attractie in 2014 en ook in 2016 viel de thrillride in de prijzen. De capaciteit van de attractie was evenwel een minpunt, met slechts twee gondels van vier personen en een behoorlijk lange rittijd kon de wachttijd snel oplopen.

Renovatie 

Tivoli Gardens voorzag de attractie in 2016 nog van een volledig nieuwe uitstraling met stijlelementen uit de Art Deco. De beigekleurige legervliegtuigjes van welleer werden toen ingeruild voor een speelser kleurenschema met blauwgroene vleugels en een combinatie van wit en rood met een gadiënt naar oranje voor de snuit en de propeller. De draagarmen wisselden van een van wolkjes voorzien hemelblauw naar een egaal blauw met enkel gekleurde accenten. De meest in het oog springende wijziging betrof echter de centrale steunpillaar, waaraan de twee draaiarmen bevestigd waren.Het oorsponkelijke okerkleurige nogal plompe kopstuk werd pakken eleganter door herschildering in dezelfde kleuren die ook in het vliegtuig en aangrenzende attracties terug te vinden waren. Het was echter vooral de toevoeging van abstracte variant op Griekse zuilkapitelen die de restyling tot een succes maakte. Daardoor werd de aansluiting op de pilaar zelf meer gestroomlijnd, wat ook in de hand werd gewerkt door het patroon van de beschildering. Als het park had geweten dat de attractie nadien nog maar amper zeven seizoenen zou meedraaien, had het zich de investering kunnen besparen. Dat wijst er voor ons op dat het afscheid voor Tivoli Gardens minstens even onverwacht kwam als voor de schare fans die de attractie tijdens zijn operationele periode heeft weten te charmeren.