Op 30 maart 2014 werd Chiapas, de nieuwe waterbaan in Phantasialand geopend. Na twee jaar bouwtijd was het moment voor vele fans eindelijk aangebroken om de nieuwe aanwinst te testen. Fans van over heel Europa en zelfs Amerika waren op bezoek voor de eerste ritten op Chiapas. Pretparken.be was erbij en kreeg de kans een interview af te nemen met Robert Löffelhardt, de eigenaar van het park.
De avond voor de opening werden we al door een team van Phantasialand welkom geheten in Hotel Matamba. We kregen een sneek peak te zien van hoe Chiapas er gaat uitzien in het donker met de sfeervolle verlichting. Helaas was het maken van foto's op dat moment nog verboden, gezien dit pas komende winter openbaar zichtbaar wordt voor parkgasten. Het Mexicaanse dorp is verlicht met vele kleine lantaarntjes. De berg aan de rechterkant hult zich in een pulserend rood licht dat onmiddelijk aan een vulkaan doet denken. Mensen die in de winter de mogelijkheid hebben om Phantasialand te bezoeken zullen hier zodoende toch een warm vakantiegevoel gaan krijgen. Aansluitend was er een diner met de persmedwerkers van het park waar gezellig gebabbeld kon worden over onze ervaringen en we diverse leuke anekdotes konden uitwisselen.
Op 30 maart 2014 was het dan zo ver. Onder begeleiding van talloze camera's en persvertegenwoordigers begaven wij ons naar Chiapas. Iederen werd gevraagd naar meningen en verwachtingen. Ook werden er diverse sfeerbeelden met de fans geschoten in het gebied en mochten we de prachtig gethematiseerde wachtrij alvast ontdekken. Na een kort openingswoord werd Chiapas eindelijk officieel geopend. Pretparken.be had het geluk de eerste bemande rit te pakken te krijgen om deze attractie alvast voor jullie uit te testen. Graag maken we jullie alvast warm met een kleine inleiding, maar uiteraard willen we nog niet te veel over de rit zelf prijs geven.
Bij de opening kregen we onverwacht een kans om een interview af te nemen met Robert Löffelhardt, de eigenaar van het park. We spraken met hem over zijn leven, zijn inspiratiebronnen, de toekomst van het park en wat volgens hem van essentieel belang is voor een goed pretpark.
U heeft de leiding over het park over genomen van Uw vader. Hoe heeft dit park uw jeugd beïnvloed?
Ik heb in 1998 de bedrijfsleiding van mijn vader overgenomen. Ik ben in 1986 begonnen. Als kind kon ik me totaal niet voorstellen het park ooit over te nemen. Het is een hele grote uitdaging om steeds steeds de verwachtingen van je publiek te overtreffen.
Toen ik 16 was ben ik als student begonnen hier in Duitsland. Een deel van de opleiding heb ik ook in Amerika gedaan. Daarna ben ik het wereldje intern gaan leren kennen. Ik heb op elk gebied meegedraaid in het park heb elke attractie bestuurd en heb me zo omhoog gewerkt. Het werk wordt steeds fascinerender tot het je gewoonweg niet meer loslaat. Tegenwoordig kan ik me geen mooier beroep voorstellen dan dit.
Uw vrouw is verantwoordelijk voor alle shows en entertainment in het park. Heeft u deze ook hier leren kennen?
Ja. Mijn vrouw was een danseres in de Wintergarten bij de show “Welcome Las Vegas” toen ik haar leerde kennen. Toen ze zelf met dansen is gestopt, heeft ze enkele jaren later de choreografie van de shows op zich genomen.
U bent als het ware de visionair van het park, de man die uiteindelijk bepaalt wat er komt en hoe het uitgewerkt wordt. Een voorbeeld hiervan is Chiapas. Wanneer kreeg u het idee voor deze attractie?
We zijn twee jaar bezig geweest met de bouw zelf. De ideeën zelf zijn zes jaar oud. Je kunt ervan uitgaan dat er altijd een drie à vier jaar voor de bouw van een attractie uitgetrokken moet worden. Het moeilijke van een idee is altijd: hoe kun je het verwezenlijken en met wie kan ik het verwezenlijken? We nemen de tijd bij het bedenken van een volgende attractie. Er bestaan enorm veel verschillende attracties op de wereld. We gaan daarbij altijd kijken welke attractie er in Phantasialand past, welke het attractieaanbod goed aanvult en ook de kwaliteit van het park in zijn geheel verhoogt. Wij gaan niet zomaar een zoveelste nieuwe achtbaan neerzetten. We willen een belevenis neerzetten en uiteindelijk een emotie verkopen. Hier zijn we altijd heel erg mee bezig voordat een attractie daadwerkelijk kan worden gebouwd. Ik zit nu al in mijn hoofd met attracties die wellicht pas over zes of zeven jaar gebouwd kunnen worden, als ze tenminste aan onze hoge eisen voldoen.
A propos toekomst: hoe ziet u Phantasialand in de toekomst? De oppervlakte van het park is erg klein en de uitbreiding is ook kleiner uitgevallen dan in het begin gehoopt.
Ik denk dat de oppervlakte die we voor Phantasialand beschikbaar hebben waar we nog kunnen bouwen voldoende is. De oppervlakte is hierbij zeker niet het belangrijkste. We zetten vooral in op een beleving. Het gaat daarbij niet puur om attracties. Het geheel eromheen is voor ons veel belangrijker: de hotels, bussinessgedeelte en evenementen. De opening in de winter is iets speciaals. Ook gaan we kijken hoe we het hele jaar door open kunnen blijven, maar momenteel zijn we door de overheid beperkt tot 35 zondagen per jaar. Voor een goede beleving hoeft een park naar mijn idee niet groot te zijn. Parken als bijvoorbeeld Europa Park zijn wel groter, maar het gaat ook om de kwaliteit. Elke nieuwe attractie die komt gaat minimaal het niveau van Chiapas krijgen, want dat is uiteindelijk de beslissende factor. Als we daar nog een stuk of vier, vijf attracties van neer kunnen zetten dan is dat voldoende en hoeft het park niet groter te worden.
Het gaat ons dan vooral om de belevenissen. Hier zijn we in Mexico, hiernaast word je ondergedompeld in de sfeer van het oude Berlijn, achterin het park voel je de mystiek van het Mystery-thema en even later sta je in het midden van Afrika. Dat is uiteindelijk de beslissende factor. De attracties zijn een deel van deze beleving. We hebben Mystery Castle, Black Mamba, Maus au Chocolat, de Winja’s enzovoorts, en dat zijn allemaal unieke attracties zoals je ze nergens anders op de wereld kunt beleven. Het doel is dat mensen die uit een attractie komen denken “Wow! Nog een keer!” en direct nog een keer willen gaan en niet de attractie laten voor wat het is en naar een volgende attractie gaan. Het gaat dus om een totaalpakket en ik denk dat we daar de laatste jaren goed mee op weg zijn. Als we verder gaan, is de oppervlakte die we nu hebben groot genoeg. We hebben wel meer oppervlakte nodig voor avondentertainment, overnachtingen en uiteindelijk ook om het hele jaar door open te kunnen.
Phantasialand is al meer dan tien jaar bezig om een gebied erbij te krijgen tegenover het huidige park achter het Smokey Digger Camp en de parking van Hotel Matamba. Wat is de status daar nu van?
Dit gaat ongetwijfeld lukken. De aanpassingen in het bestemmingsplan zijn rond, dus de uitbreidingen van het resort aan die kant gaan komen.
U gaf al aan dat een totaalbeleving het grootste belang is. We zitten hier bijvoorbeeld midden in Mexico. Waar haalt u de inspiratie vandaan voor de thema’s en de beleving in het park?
Eigenlijk haal ik die uit de hele wereld. Ik heb veel gereisd, en het gaat hierbij juist niet om pretparken, maar om de landen op zich. Ik ben in Mexico geweest, Thailand, China, enzovoorts. De ervaringen die ik in mijn reizen opdoe, wil ik gasten in Phantasialand ook laten beleven. Natuurlijk kijken we ook wel bij andere pretparken zoals Universal en Disney, maar helaas zijn er naar mijn menig weinige andere parken die een niveau weten te behalen dat voor ons goed genoeg is. Wij hebben dan natuurlijk onze eigen ideeën, waarbij we kijken dan hoe we dat kunnen implementeren en hoe het als geheel nog beter kan worden. Ik kan zomaar een leuke attractie die ik gezien heb hier neer plaatsen, maar het moet ook in Phantasialand passen. We letten er heel erg op dat we voor ieder iets wils bieden. Er moet genoeg voor kinderen zijn, genoeg voor volwassenen maar ook genoeg voor de durvers. Het totaalpakket moet kloppen en men mag niet vergeten dat de famlie centraal staat, en daar hoort uiteindelijk iedereen bij. Bijvoorbeeld bij attracties als Talocan en Black Mamba hebben we ervoor gezorgd dat er ook genoeg spektakel te zien is voor de gezinsleden die hier liever niet in willen.
Wat is uw favoriete attractie of beleving in het park?
*na een moment van stilte*. Dat is het verschil. Voor mij gaat het niet om de attractie, maar de hele beleving er omheen. Chiapas is leuk, maar zou niets zijn zonder het hele landschap er omheen. Maus au Chocolat is een leuke attractie maar zou toch minder zijn zonder het hele Berlijnse gebied er omheen. Neem bijvoorbeeld onze ‘Wellenflug’. Er zijn meer dan 200 van dit type zwiermolen verkocht en is eigenlijk een oer-oud type attractie, toch vind je nergens een park terug dat deze beleving kan bieden. Niet alleen door het hele waterspel en de fonteinen onder je voeten, maar ook door het plein en de Berlijnse gebouwen er omheen. Kinderen en volwassenen kunnen zich gratis laten schminken op de Kaiserplatz, ouders hoeven zodoende niet bang te zijn om ‘nee’ te zeggen. De totaalbeleving houdt niet op bij de attractie, maar gaat verder zodat ook mensen die niet in Talocan kunnen er toch een beleving aan hebben. Ik kan daarom niet zeggen dat ik een lievelingsattractie heb. Ik vind het geweldig dat we een Colorado Adventure hebben die al meer dan 20 jaar oud is en nog steeds tot een van de beste mijntreinachtbanen op de hele wereld hoort. Een attractie is pas een echt succes als deze na 15 of 20 jaar nog steeds heel geliefd is bij het publiek, en dat vind ik geweldig om te zien. Het is makkelijk om vandaag een baan te openen die mensen ‘leuk’ vinden, maar ze ook op een niveau te houden dat de baan over vele jaren nog steeds een succes is: daar zit de uitdaging in en is uitsluitend de beslissende factor.
Ik denk ook dat dit het grote voordeel van Phantasialand is. Er zijn zo veel dingen waar je je op kunt verheugen. Hierbij kan ik echt geen lievelingsattractie of -beleving noemen. Ik vind het bijvoorbeeld ook geweldig dat we hier op een terrasje in de zon kunnen zitten en kunnen genieten van originele Mexicaanse tapas, wat ook perfect in het thema past. Of dat je in Alt Berlin bij het ijscafé kunt genieten van het beste schepijs dat we konden vinden. We willen niet enkel braadworst en junkfood verkopen waar we een goede omzet op draaien. Ik vind het goed dat we de mogelijkheden hebben om onze bezoekers in elk aspect onder te dompelen in een andere wereld. Het kiezen van een favoriet is hierin voor mij onmogelijk.
Ik wil u bedanken voor dit interview en de tijd die u voor ons heeft vrij gemaakt.
Dat is heel graag gedaan. Graag wil ik echter ook jouw ervaringen horen.
Na het interview heb ik nog een aangenaam persoonlijk gesprek met meneer Löffelhardt gehad waarin we wat hebben gebabbeld over eigen ervaringen en die van vrienden en familie.
Klik hier voor foto's van Chiapas in onze parkgids.
Interview, foto's en tekst: © 2014 - André Bormans - Pretparken.be
