Onze Noorderburen organiseren het Songfestival na een overwinning in 2019. In deze reeks honoreren we dat wapenfeit door elke Nederlandse Achtbaan te koppelen aan de Nederlandse Songfestivalinzending die de coaster al dan niet op ‘de rails’ geschreven staat. In vijf weken werken we op van flop- naar topcoasters.

Het Eurovisiesongfestival lijkt op het eerste zicht weinig van doen te hebben met pretparken. Het eerste is een wedstrijd in memorabele performance die sinds 1956 eens per jaar wordt uitgezonden vanuit wisselende locaties. Het tweede betreft in essentie uit de hand gelopen speeltuinen die onder invloed van de opening van het eerste Disneyland in 1955 ook vaker op een thematische beleving gingen inzetten. Anders dan het Songfestival reist een pret- of themapark doorgaans niet rond en is het heel wat meer dagen per jaar operationeel. Toch bieden beide vormen van entertainment een gelijkaardige vorm van plezier. Ze laten je toe even te ontsnappen uit de dagelijkse sleur en dompelen je onder in een andere wereld. Het is escapisme eerste klas.

Omdat wij gulzig aangelegd zijn en combineren altijd interessanter vinden dan kiezen besloten wij beide werelden te verenigen. Een achtbaanbeleving krijgt daardoor voor een kleine groep van connaisseurs een extra Songfestivaldimensie. Bovendien halen we heel wat Nederlandse inzendingen permanent van onder het stof door waar mogelijk het huwelijk voor eeuwig te vermelden in onze Parkgids. We rangschikten de Nederlandse coasters van slecht naar goed op basis van de goede smaak en de expertise van ons team en koppelden aansluitend op nog meer arbitraire wijze de Songfestivalnummers aan de banen van Oranje. In 'de lijst' linken we door naar on- of offride videomateriaal en een te beluisteren versie op YouTube. Voor de meerwaardezoeker linken we in 'de verantwoording' ook door naar stilstaand beeldmateriaal en een Wikipediapagina voor de Songfestival-inzending. Geheel in de stijl van Songfestivalsoirées zullen we telkens op zaterdagavond hoger opklimmen in het klassement. Waren wij Engelstalig, dan zouden wij ons prompt verheugen over ‘The gayness of it all…’

De lijst

De verantwoording

Het zal u wellicht verbazen, maar wij vervolgen de countdown verrasssend met een Big Apple-model. Dolle Pier uit DippieDoe kreeg naar Big Apple-maatstaven behoorlijk wat thematische aankleding mee en dat vinden we een meerwaarde. We geven eerlijk toe dat we ook niet helemaal weten waar ze naartoe willen met de combinatie een mijntrein als voertuig en een vrolijk draakachtig wezen als centraal decorstuk, maar in mijnen huizen monsters en monsters mogen niet angstaanjagend zijn wil een kind er zonder trauma's van kunnen genieten. Om de ongerijmdheid compleet te maken stellen we Xandra's Colorado voor als begeleidende lied. De voortstuwende reeks fluitnoten die het refrein vaak begeleiden vallen niet zelden op een even verwachtingsvol moment in het ritverloop.

Zoals in het vorige artikel is ook hier een achtbaan, wiens naam een exotiek doet vermoeden die in de realiteit povertjes uitvalt. Bij Mondo Verde's Wilde Tijger Achtbaan is in de verste verte geen tijger te zien. Gelukkig kent ook Eurovision talloze inzendingen die niet helemaal waarmaken wat ze pogen te zijn. Treble probeerde in 2006 twee eerdere succesrecepten in het festival te combineren: ze kozen voor exotiek met een opzwepend ritme en zongen in een verzonnen taal. Hun Amambanda komt nooit in de buurt van Ruslana's Wild Dances uit 2004 en blijft mijlenver van de elegantie van Urban Trad's Sanomi in 2003. Hoog tijd om deze teleurstellingen voor eeuwig met elkaar te verbinden!

Drako ranken we enkele plaatsen hoger dan een eerste vergelijkbare coaster van dezelfde fabrikant. We zijn gecharmeerd door de recentste vormgeving voor de trein en eerlijk gezegd ook onder de indruk van de vele gedaanteveranderingen die Walibi Holland zijn Zierer Tivoli al liet ondergaan. Het park gaf de attractie liefst vijf keer een nieuwe naam en thema. Het moge duidelijk zijn dat het polderpark niet snel van zijn kinderachtbaan af wil; wij zouden zelfs durven beweren dat het park niet zonder kan. Een combinatie met Without you van Re-Union spreekt hier vanzelf. 

Speelparadijs Pannenkoekenhuis haalde een flutcoaster in huis. Panky's Adventure is echt een niemendalletje qua ritervaring. Dat het kleinood het toch tot een veertigste plaats schopt in onze ranking heeft het vooral te danken aan zijn rijkelijk én coherent uitgewerkte thema. Annie Palmen's 'Een Speeldoos' vat perfect de schaal van de coaster. Het geheel lijkt recht uit de kinderkamer te komen en de dinobeelden langs de baan versterken dat gevoel nog meer. Het is ook de eerste coaster die een exotisch thema weet te verkopen met... 'palmen' of toch iets van hetzelfde genre. We zeggen het u: de combinatie met Annie Palmen stond in de sterren geschreven.

Achtbanen pakken zelden goed uit wanneer je ze onderbrengt in een sfeerloze loods en Kinderstad Heerlens Achtbaan is daar een pijnlijk duidelijk voorbeeld van. Dat kost deze coaster makkelijk een positie of tien in onze lijst. Dat het ding doodleuk 'Achtbaan' werd gedoopt getuigt ook dat er weinig tijd is gegaan naar het bedenken van een aantrekkelijke vormgeving of thematische inpassing. Mrs. Einsteins 'Niemand heeft nog tijd' werd in 1997 bedankt met een 22e plaats, maar verwijst wel naar dat gebrek aan tijd. Het lied blijkt ook wonderwel te passen bij een ritje op de achtbaan. Als Kinderstad ooit overweegt onride muziek te voorzien is dit de shit. Zowel het lied als de baan worden er beter van.

Dat Drievliet met het ronduit knullige baanverloop van spinningcoaster Twistrix het nog tot halverwege ons tweede artikel schopt heeft het louter te danken aan zijn treintjes. De karretjes doen eerder denken aan de gondels van een Breakdance, het soort thrillride dat je vaak op kermissen ziet. Op spinningcoasters is zulks een zeldzame en bijgevolg eerder unieke verschijning. Daarenboven valt de vormgeving van de bakjes ook nog redelijk te smaken. Ben Cramers 'Oude Muzikant' uit 1973 leent zich met wat goeie wil tot walsen en lijkt ook niet verkeerd om op te spinnen langs een ongeïnspireerde layout.

Ook Duinrel bezit een exemplaar van Zierers keverbanen die in de jaren tachtig in alle hoeken van pretparkland werden toegevoegd. De Kikkerachtbaan heeft twee streepjes voor op zijn soorgenoten. Duinrel ruilde de kevers in voor zijn parkmascotte en dat is een goede zaak gezien we in deze lijst al meermaals onredelijk meedogenloos zijn geweest voor het gebruik van het origineel design. Het andere aspect dat de coaster interessanter maakt is dat hij sinds 2012 meermaals kruist met destijds toegevoegde coaster 'Dragon Fly'. Voor de eurovisionmatch ging onze redenering als volgt. Duinrel bestaat een hele poos langer dan de Efteling en is bijgevolg nóg Nederlandser. Het park heeft nota bene een kikker als mascotte in een land dat door zijn inwoners liefkozend 'ons kikkerlandje' wordt genoemd. Voor een achtbaan met diezelfde mascotte moeten we dus iets hebben dat minstens even Nederlands is en dan snelt Maggie McNeal ter hulp. In 1974 zag zij op het festival al eens een ster, maar 1980 bracht zij er 'Amsterdam' dat toch een tikkeltje Nederlandser is. Hoewel de hoofdstad niet tot dezelfde provincie behoort als Duinrel, combineert het té enig met het ritverloop om de twee niet aan elkaar uit te huwelijken.

De Valkenier blijkt volgens de expertise van ons team de meest gewaardeerde Zierer Tivoli in huis te hebben met Green Snake. Het is in Nederland op de versie van Amusementspark Tivoli na de oudste in werking zijnde achtbaan van dat type. Hij krijgt een beetje sympathie voor de ongegeneerd low budget-aanpak waarmee De Valkenier de omslag van het originele Kever-thema naar het huidige slangenthema maakte: de karretjes werden simpelweg groen geschilderd. Het is echter vooral zijn natuurlijke kader dat Green Snake boven zijn soortgenoten verheft. Tussen de stammen en de bladeren bollen met het typisch schurend geluid van een Zierer Tivoli is een bijna meditatieve ervaring. Jetty Paerls 'De Vogels van Holland' lijken de achtbaan op de rails geschreven. Dat behoeft geen uitleg. Ervaar het zelf! 
 

Julianatorens Jul's RollerSkates strandt bij ons op de 35e plaats. Het is een standaarmodel uit de catalogus van de Nederlandse constructeur Vekoma, maar hij bolt wel een pak eleganter dan de oude Keverbaanequivalenten van Zierer. Julianatoren nam ook het rolllerskater-thema over uit de catalogus, maar het past wonderwel binnen de guitige dynamische sfeer die het hele park uitstraalt. Sandra & Andres slagen met hun 'Als het om liefde gaat' exact de sfeer aan die wij met Jul's RollerSkates associëren. Hun nanana's zijn minstens even enthousiast als de fonteinen langs het traject van de coaster. Ook Donderstenen uit Hellendoorn is zo'n iets vlotter bollende familieachtbaan, maar dan van Zierers moderne modelreeks Force. Door Thérèse Steinmetz bevat de collectie Nederlandse Songfestivalinzendingen met Ring-dinge-ding gelukkig nog een lied dat even enthousiast voortbolt als dat van Sandra en Andres.

Condor zit op positie 33 behoorlijk laag in onze ranking. Zeker wanneer we in het achterhoofd houden dat coasters met indrukwekkendere statistieken makkelijker op hoge posities eindigen. Het prototype van Vekoma's Suspended Looping Coaster heeft dan ook de kwalijke reputatie dat het het niet slecht zou doen als middeleeuws marteltuig. De soepelheid van een ritje op de Condor wordt zelden geprezen en lang aanhoudende migraines volgen regelmatig op een bezoek aan de baan. Conny Vandenbos bezingt met haar lied helder wat we van deze baan denken: 't is genoeg. Eigenlijk is het ook bruutweg te veel.

Volgende zaterdag klimmen we op van positie 32 naar positie 22.