Nieuw in de parkgids: Parque de Atracciones Monte Igueldo

Onze parkgids verwelkomt in deze donkere tijden een 114e telg om bij weg te dromen. Parque de Atracciones Monte Igueldo is een pretparkparel aan de Spaanse noordkust die in onze gids schitterde door afwezigheid. We herstellen dat historisch onrecht en geven een korte inleiding op dit bedevaartsoord voor de liefhebber.  

Aan de Golf van Biskaje, de zeeboezem die tussen de westkust van Frankrijk en de Noordkust van Spanje gevleid ligt, bevindt zich één van de meest schilderachtige pretparkjes van Europa. Parque de Atracciones Monte Igueldo ligt op de heuvel uit zijn naam en biedt zo zicht op de Atlantische Oceaan en de stad San Sebastian met haar majestueuze strand La Concha. Het park combineert die toplocatie met een charmant aanbod kleinschalige attracties die geschiedenis ademen en prachtig combineren met het uitzicht.

De parel in de kroon is zonder twijfel Montaña Suiza: de oudste in werking zijnde stalen achtbaan ter wereld. De baan heeft een draagstructuur van gewapend beton en haar houten treintjes voel je onder je meegeven wanneer er krachten op inwerken tijdens de rit. Je wordt op dit levend museumstuk steeds begeleid door een brake-man die op een eigen zitplaats tussen de twee wagons de snelheid controleert. Montana Suiza is bijzonder elegant door het park geweven. Vertrekkende treinen zijn vanuit het park goed zichtbaar wat ook het geval is voor de met natuursteen afgelijnde panoramische bocht over bootjesvijver ‘Barcas del estanque’. De snellere baangedeeltes wist men handig weg te stoppen in de coulissen van het park. Het is echter niet alleen deze achtbaan die het park in 2014 op de nationale erfgoedlijst deed belanden, daarvoor moeten we terug naar zijn ontstaan.

Art Nouveau

Aan het begin van de twintigste eeuw waren sommige Spanjaarden bergopwaarts wandelen moe. De tegenzin zegevierde bij Barcelona in Catalonië en San Sebastián in Baskenland. Beide steden bouwden langs hun berg een kabelspoorweg (In het Spaans heet dat Funicular), waarmee het hoogteverschil snel en zonder puffen of blazen overbrugd kon worden. Beide steden planden ook een amusementspark op de bovenverdieping. Barcelona was eerst met Tibidabo in 1901. San Sebastián was later, maar koos zonder twijfel de betere berg uit: ruwweg 170 meter van de oceaan in vertikale én in horizontale zin. De top van Tibidabo lag enkele kilometers van de kustlijn en bleek onvermijdelijk een miljoen keer minder episch.

Interessant is ook wat San Sebastián in staat stelde zo’n spitstechnologie te installeren. De stad was toen het zomerverblijf van María Cristina de Habsburgo-Lorena, dat was niemand minder dan de moeder van de koning van Spanje. Gezien die knul pas in 1883 geboren werd, zwaaide moederlief tussen het overlijden van haar man en het moment dat zoonlief zestien werd de scepter over het volledige Spaanse koninkrijk. Een lang verhaal kort: San Sebastián werd stinkend rijk, een lokale advocaat toonde in 1911 architecturale aspiraties en op 25 augustus 1912 knipte María Cristina de lintjes door van zowel de Funicular als het park. De stations van de Funicular en het panoramisch platform bovenaan werden opgetrokken in ‘estilo modernista’. Deze stroming staat in onze contreien gekend als de Art Nouveau en onderscheidt zich door sterk door de natuur geïnspireerde ornamenten, een dynamiek die vaak bereikt wordt door golvende lijnen of asymmetrie en een voorliefde voor nieuwe technieken zoals die van de Funicular. Enkele jaren later nam dezelfde architect ook de vuurtoren onder handen, die herleid werd tot uitkijktoren Torreòn.

(G)een gokje wagen

Het park zelf bezat in zijn beginjaren een casino dat niet al te best meer draaide toen de Spaanse overheid een nationaal verbod op gokspelen uitvaardigde. De ruimte kreeg achtereenvolgens een invulling als danszaal en hotel. Ook de attracties die vandaag nog bij de beeld- en sfeerbepalende sterkhouders horen werden in die tijd toegevoegd. Rio Misterioso is een eenvoudig boottochtje door een betonnen vaargeul, maar zijn locatie op de flank van de heuvel met zicht op de oceaan en de baai van La concha verheft het tot een adembenemende belevenis die met de juiste lichtinval bijzonder romantisch kan uitvallen. Ook de eerder vermelde achtbaan en een hartvormige vijver die met bootjes bevaren kon worden zijn er al sinds die tijd te vinden. Het huidige aanbod charmeert verder met de weggestoken foute darkride ‘Kosmikar’ en het psychedelische fun-house ‘Laberinto’. Het oorspronkelijke casinogebouw werd inmiddels wel ingeruild voor een hotelgebouw dat er zeker aan de buitenzijde een pak generischer uitziet.

Het moge duidelijk zijn dat je van Igueldo geen hypermodern park met verbluffende attracties moet verwachten. Maar een retourtje met de Funicular brengt je wel naar een wereld waar de tijd lijkt te zijn blijven stilstaan. Je kan er met gepaste verwondering instappen in attracties van bijna een eeuw oud. Zelfs wanneer je halverwege de dag overvallen wordt door de neerdalende rust van de siësta, bieden bankjes met oceaanzicht nog uitstekend vermaak of kan je het gerestaureerde gietijzeren hekwerk eens van naderbij bekijken. Omdat je in Parque de Atracciones Monte Igueldo per rit betaalt en er geen onbeperkte all-in-bandjes zijn die dat kunnen voorkomen, neem je sowieso wat gas terug wat betreft de snelheid waarmee je attractiebezoeken op elkaar laat volgen. Het is wellicht ook een goede reden om het park alvast op voorhand eens te verkennen in onze gids, zodat je er bij je bezoek nog intenser van kan genieten.